روزنامه همشهری نوشته: با وجود اینکه زمان زیادی تا موعد ثبت‌نام کاندیداهای ریاست جمهوری در ۲۱ اردیبهشت ماه و به‌دنبال آن آغاز تبلیغات و سرانجام برگزاری انتخابات در روز ۲۸ خرداد باقی نمانده، اما ابهام و بلاتکلیفی که در جریان‌های سیاسی مشاهده می‌شود را می‌توان کم‌سابقه دانست. مردم پاسخ «چرا باید رأی بدهیم» را می‌خواهند.
به گفته ناظران، کل نظام با بحرانی دست به گریبان است که یکی از روزنامه‌های داخلی آن را «بحران اعتبار»! خوانده است.
روزنامه ابتکار نوشته: دیری است که بحران اعتبار دامن همه را گرفته است. هم نهادهای سیاسی و هم افراد سیاسی در نازل‌ترین سطح اعتماد عمومی قرار دارند. ملت دیگر سخت به ادعاها و شعارها دل می‌بندند. دیگر برای سخنان فانتزی هورا کشیده نمی‌شود. اتوپیای ذهنیت جمعی جامعه ایران، پایش به زمین رسیده است و لذا مردم به وعده‌های سرخرمن اعتنایی نمی‌کنند.
به بیان دیگر خامنه‌ای با وضعیتی فلاکت‌بار و غیرقابل مقایسه با تمام ادوار حاکمیتش مواجه شده است. اکنون هر چه به موعد نمایش انتخابات نزدیک می‌شویم نه خبری از بازارگرمی انتخاباتی است، نه اثری از مدعیان چشم‌پرکن و کاندیداهای جذاب و قابل ارائه که بتواند با آنها به این نمایش کساد رونقی ببخشد و نه هیچ چیز دیگر.
در این میان سوته‌دلان موسوم به اصلاح طلب هم به نتیجهٔ بازی گل یا پوچ بین نظام و طرف حساب‌های برجام چشم دوخته‌اند و با این امید آبکی که چند تحریم تا قبل از اجرای نمایش انتخابات لغو شود روزگار می‌گذرانند.
روزنامه فرهیختگان در این باره نوشت: جماعتی به انتظار نشسته‌اند تا با رفع تحریم‌ها ولو به شکل حداقلی یا با اتفاقاتی چون آزاد شدن منابع بلوکه‌شده ایران در کشورهایی چون کره‌جنوبی زمینه حضور محمدجواد ظریف در انتخابات فراهم آید و او در قامت یک منجی برای رفع تحریم‌ها به مردم معرفی شود.
این در حالیست که یک رسانه آمریکایی طی تفسیری در مورد نمایش انتخابات نوشت: انتخابات ریاست‌جمهوری امسال با انتخابات قبلی تفاوت کیفی دارد، زیرا بی‌اعتمادی عظیمی بین مردم و حاکمیت به‌وجود آمده است و خامنه‌ای و روحانی نمی‌توانند این خلأ بزرگ را پر کنند.
نشریه آمریکن تینکر نوشت: حاکمیت هیچ مشروعیتی در بین مردم ندارد، تا جاییکه برخی از کارشناسان دولتی، نارضایتی مردم را بمبی ساعتی می‌دانند که در نهایت رژیم ایران قدرت خنثی کردن آن را ندارد و به قیامی دیگر تبدیل می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر