اجرای طرحی برای احداث “سیل‌بند” در منطقه حفاظت شده کرخه موجب تخریب ۱۱ هزار هکتار از اراضی این منطقه شده است.
به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست خبرگزاری تسنیم، طرح احداث “سیل‌بند” برای حفاظت از دو روستای “دوار” و “دبات” حوالی منطقه حفاظت شده کرخه در استان خوزستان آغاز شده تا از طریق آن بخشی از اراضی کشاورزی در این نقاط، در زمان افزایش “دبی” رودخانه کرخه، از تبعات سیلاب محافظت شود؛ این سیل‌بند حدود 6 کیلومتر طول دارد و آن طور که کارشناسان محیط زیست و دوستداران طبیعت و محیط زیست عنوان کرده‌اند، اجرای آن باعث تخریب 11 هزار هکتار از اراضی این منطقه می‌شود.
محمدجواد اشرفی مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه محیط زیست خبرگزاری تسنیم ضمن تأیید این مطلب، اظهار کرد: پیشنهاد ما برای حل این مشکل این است که سیل‌بند با فاصله‌ای از منطقه حفاظت شده کرخه، اجرا شود.
وی در ادامه در تشریح جزئیاتی از پیشنهاد محیط زیست برای حل این مشکل و جلوگیری از تخریب بخشی از اراضی منطقه حفاظت شده کرخه، گفت: در این پیشنهاد اعلام کردیم در صورت امکان، نیمی از این طرح در منطقه حفاظت شده و نیمی دیگر از آن نیز در اراضی کشاورزی اجرا و احداث شود.
اشرفی ادامه داد: با وجود مخالفت و صادر نکردن مجوز اجرای طرح از سوی محیط زیست استان خوزستان مبنی بر احداث این سیل‌بند در منطقه حفاظت شده کرخه، این طرح در حال اجراست که موجب نابودی گونه‌های گیاهی و تخریب بخشی از اراضی طبیعی منطقه خواهد شد.
وی با اشاره به پوشش گیاهی در منطقه حفاظت شده کرخه اظهار کرد: پوشش گیاهی این منطقه “گز” و “پده” است که تاکنون نیز به دلیل اجرای این طرح و احداث سیل‌بند، حدود 2 هزار اصله درخت و نهال در این منطقه حفاظت شده، قطع شده است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان افزود: پس از سیل سال 98، با وسعت حدود هزار متر، در حاشیه روستای “دوار” سیل‌بند احداث شد، اما هنوز در حدود مساحتی با وسعت 2 هزار و 500 متر، اقدامی صورت نگرفته و تخریب‌هایی نداشته‌ایم.
اشرفی در پایان خاطرنشان کرد: متأسفانه این طرح در مرز منطقه حفاظت شده با اراضی کشاورزی، معادل 4 هکتار از منطقه حفاظت شده کرخه در حال انجام است، اما ما در محیط زیست استان همچنان مخالف اجرای این طرح و معتقد هستیم که باعث تخریب پوشش‌های گیاهی منطقه می‌شود.
به گزارش تسنیم، گـَز یا گِز (نام علمی: Tamarix) درختی است کهن‌سال، این درخت به علت رسیدن ریشه‌اش به آب سطحی زمین عمر طولانی دارد، البته بنا به تعابیری این درخت در بعضی مناطق گرمسیر، بیش از هزار سال عمر کرده است؛ غالباً بیشترین ارتفاع این درخت به 10 تا 15 متر می‌رسد. درخت گز از خانوادهٔ Tamarix است و در نقاط مختلفی از دنیا از جمله ایران می‌روید
