جمعیت کاتولیک‌های لاتین ایران که اکثراً اتباع غیر ایرانی هستند حدود دو هزار است، در حالی که جمعیت کل کاتولیک‌های ایران که شامل ارمنی‌ها و کلدانی‌ها هم می‌شود، کمتر از شش هزار نفر تخمین زده می‌شود.
کاردینال لئوناردو ساندری، رئیس جماعت کلیساهای شرقی روز ۱۶ فوریه طی مراسمی که در کلیسای جامع دوازده رسول مقدس در رم برگزار شد، دومینیک متیو، ۵۷ ساله را مسئول «شبانی مردم خداوند در ایران» دانست.
۱۶ فوریه در تقویم کلیسای کاتولیک، به یاد «قدیس» اسقف ماروتا، نامگذاری شده که در قرن چهارم میلادی در امپراطوری ایران زندگی می‌کرد و تلاش فراوانی برای توقف اذیت و آزار مسیحیان انجام داد.
کاردینال ساندری خطاب به دومینیک متیو گفت «در ایران جامعه کاتولیک کوچکی خواهید یافت که آداب و رسوم‌های متفاوت دارند… در کنار ایماندارانی که شما شبانشان هستید، ارمنی‌ها و کلدانی‌ها و همچنین برادران مسیحی از کلیساهای دیگر را خواهید یافت.»
پاپ فرانسیس در ماه ژانویه گذشته، دومینیک متیو را به عنوان اسقف اعظم کاتولیک‌های لاتین منصوب کرد. وی به پنج زبان از جمله عربی تسلط داشته و پیشتر از سوی واتیکان به لبنان اعزام شده بود. دومینیک متیو در سال ۱۹۸۹ پس از اتمام تحصیلات الهیات در رم، به عنوان کشیش منصوب شد.
کاردینال ساندری خطاب به اسقف متیو افزود «شما نور انجیل را می‌تابانید و هیچ‌کس نباید از نور ملایم انجیل هراسان باشد، و حتی وقتی تاریکی نفوذ ناپذیر به نظر می‌رسد، می‌درخشد.» دومینیک متیو نیز «خدای من، اعتمادم در توست» را به عنوان «شعار اسقفی» خود برگزیده است.
آژانس خبری کاتولیک یادآوری می‌کند که علیرغم اینکه کاتولیک‌ها از جمله اقلیت‌های به رسمیت شناخته شده در ایران به‌شمار می‌روند، دولت از طریق دوربین‌های مداربسته کلیساهایشان را کنترل می‌کند و حتی محتویات دروس دینیشان محدود شده و نوکیشان مسیحی می‌توانند به بیش از ده سال زندان محکوم شوند.
قانون اساسی ایران، یهودیان، زرتشتیان و مسیحیان را به عنوان اقلیت به رسمیت می‌شناسد. این امر شامل نوکیشان مسیحی نمی‌شود و حکومت ایران کلیساهای فارسی‌زبان را تعطیل کرده و با یورش به منازل مسیحیان و کلیساهای خانگی، نوکیشان و کسانی را که با آنها در ارتباطند از جمله ارمنی‌ها و آشوری‌ها به زندان می‌فرستد.
انوشه (ورونیکا) رضابخش و فرزندش سهیل (آگوستین) زرگرزاده‌ثانی، از جمله نوکیشان مسیحی کاتولیک بودند که در سال‌های گذشته توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. این شهروندان مسیحی، اسفند ماه ۹۵، بازداشت و به مدت دستکم پنج ماه، بدون کوچکترین تماس با دنیای خارج، در زندان بسر برده و سپس با قرار وثیقه آزاد شدند. طبق گزارش‌ها، دادگاه انقلاب برای آقای زرگرزاده حکم پنج سال زندان را صادر کرد.
تلاش‌های واتیکان در سالیان گذشته، در آزادی برخی از شهروندان مسیحی از جمله مهدی دیباج که به اتهام ارتداد محکوم به مرگ شده بود، مریم رستم پور و مرضیه امیری زاده، تأثیرگذار بوده‌است.
اگرچه اولین حضور کشیشان کاتولیک به هشت قرن پیش بازمی‌گردد، از دهه سوم قرن نوزدهم بود که راه میسیونرهای کاتولیک مانند کشیشان و میسیونرهای پروتستان، به‌طور جدی به ایران باز شد. این میسیونرها، صدها مدرسه و بیمارستان در شهرهای بزرگ و کوچک ایران ساختند و بسیاری از کادرهای پزشکی و آموزشی را تعلیم دادند. هما ناطق، تاریخدان و استاد دانشگاه‌های تهران و سوربن، در کتاب «کارنامه فرهنگی فرنگی در ایران، ۱۸۳۷–۱۹۲۱» به تفصیل در مورد نقش میسیونرها در تأسیس مدارس مدرن و پیشرفت دانش در ایران نوشته‌است.
مدت کوتاهی پس از پیروزی از انقلاب اسلامی، فشار بر جامعه مسیحیان ایران به شدت افزایش یافت، از اخراج میسیونرها تا مصادره اموال از جمله بیمارستان‌های متعلق به کلیسا و کشتن نوکیشان.
در این میان ویلیام باردن، اسقف اعظم کاتولیک‌ها در ایران، در سال ۱۹۸۲ از این کشور اخراج شد. ۹ سال طول کشید تا ایگنازیو بدینی از ایتالیا، جای خالی ویلیام باردن را پر کند. وی نا شش سال پیش در این سمت باقی ماند و در شش سال گذشته، کشیش جک یوسف به صورت نیابتی این مسئولیت را، تا انتخاب دومینیک متیو به عنوان اسقف اعظم، برعهده داشته‌است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر